- Katy (...) ściągnij (....) uszu - muzyka w moim słuchawkach leciała tak głośno, że z ledwością mogłam usłyszeć moją mamę.
- Co mówiłaś? Przepraszam, bo nie słyszałam- powiedziałam wyciągając słuchawki z uszu.
- Chciałam cię poinformować, że jesteśmy w Homles Chaple i idę po coś do jedzenia. Chcesz coś?- widać było, że się bała. Bała się nowej pracy, sąsiadów, po prostu wszystkiego.
- Tak poproszę. Może hamburgera- i już miałam zakładać z powrotem słuchawki na uszy gdy mamie z rąk wyleciał portfel i na chodnik wyleciały jej wszystkie drobne pieniądze- poczekaj ja to pozbieram- zaproponowałam.
-Dziękuje. Co ja bym bez ciebie zrobiła? - Uklęknęłam na chodniku i pozbierałam monety podając mamie portfel. Widziałam jej trzęsące się ręce, czułam przyspieszony oddech.
-Będzie dobrze, mamo. Poradzimy sobie.- Próbowałam pocieszyć moją rodzicielkę. Przecież byłyśmy silne. We dwie zawsze damy sobie radę. Przez tyle czasu było dobrze. Tylko przez głupotę mojego ojca wszystko się spieprzyło.
~*~
Dojechałyśmy do domu. Był naprawdę duży. Po prostu mega. Poszłam do mojego pokoju. Ściany pomalowane na różowo, wielkie łóżko, mała garderoba, biurko, łazienka i balkon od strony ulicy. Jedyne co mi się nie podobało, to rynna ciągnąca się od mojego balkonu do samego dołu domu. Rozpakowałam swoje rzeczy i pojechałam z mamą na zakupy. Po powrocie jeszcze długo myślałam jak to będzie pierwszego dnia szkoły, strasznie się tym denerwowałam. Nikogo praktycznie tam nie znałam, ale musiałam być silna. Poszłam pod prysznic, ubrałam się w kolorową pidżamkę i poszłam spać.
~*~
-Kochanie, wstawaj! Chyba nie chcesz się spóźnić do szkoły już pierwszego dnia?- tak właśnie co rano budziła mnie mama. Zastanawiało mnie to, dlaczego zawsze mówiła, że to pierwszy dzień szkoły. To było dziwne, ale ok. Wstałam posłusznie od razu udając się do łazienki. Wracając do pokoju zauważyłam na ścianie, pierwsze zdjęcie moje i taty. Kilka łez napłynęło mi do oczu, niektóre z nich spłynęły po policzkach. Szybko je wytarłam i poszłam się szykować. Ubrałam na siebie ciemne rurki, białą bluzę do tego białe convers'y i czarna torebka z nike. Szybko zbiegłam na dół zabrałam kasę na lunch i pobiegłam do samochodu, w którym czekała za mną zniecierpliwiona mama. Kiedy tylko dojechaliśmy pod szkołę mama zaczęła dodawać mi odwagi. Podziękowałam jej i wysiadłam z auta. Usłyszałam za sobą tylko "Powodzenia Kochanie!" i pisk opon. Weszłam do szkoły i udałam się do recepcji. Pierwsza lekcja? Matematyka. Zabrałam swój plan lekcji i wszystko co tam na mnie czekało. Udałam się pod wyznaczoną klasę. Weszłam do środka gdzie siedzieli już uczniowie i pan od matematyki.
-Mam rozumieć, że jesteś naszą nową uczennicą? Tak? - zapytał profesor.
-Zgadza się- przytaknęłam nieśmiało.
-Więc panno Nelson zajmij miejsce koło Liam'a. - Z niechęcią ruszyłam na wyznaczone miejsce. Siadając koło tego przystojnego chłopaka poczułam mocne, męskie perfumy. Bardzo mi się podobały. Nie mogłam skupić się przez nie na lekcji.
- Cześć. Jestem Liam- podał mi rękę- A to Dan i El- wskazał kolejno na dziewczyny.
- Hej. Katy- jemu podałam rękę, a dziewczyną pomachałam.
- Jak chcesz to możesz się z nami zadawać. Możemy oprowadzić cię po szkole- zaproponował.
- Było by mi bardzo miło szkoła jest wielka i nie za bardzo się w niej odnajduje- zaśmiałam się co on odwzajemnił. Jego uśmiech, najładniejszy jaki kiedykolwiek w życiu widziałam, ale z tego co widzę on i Dan są parą. Pasują do siebie, oboje są słodcy i mili. Niezręczną ciszę przerwał dzwonek na przerwę. Razem z Liam'em i dziewczynami wyszliśmy na korytarz. Mieliśmy wiele wspólnych tematów. Idąc korytarzem rozmawialiśmy o tym żeby kiedyś skoczyć na bandżi. Niestety wpadłam na kogoś.
-Przepraszam- powiedziałam i chciałam ominąć moją przeszkodę. Nie chciałam na niego patrzeć, jednak on zmusił mnie. Wziął moją brodę i uniósł ją do góry.
- Jak masz na imię kochanie? - zapytał pewny siebie, a ja tylko spuściłam głowę. Nagle moje buty i szkolna podłoga zaczęły być najbardziej interesującymi przedmiotami na świecie. - Skarbie? No odpowiedz. Jak masz na imię?- kolejny raz zapytał, a ja kolejny raz nie odpowiedziałam. Tym razem zauważyłam, że trochę się zezłościł, domyśliłam się po jego zaciśniętych pięściach. - Kurwa! Skarbie odpowiedz!- w połowie krzyknął a w połowie szeptał. Zerknęłam na Liam'a, który kiwnął mi głową, abym mu powiedziała.
-Katy. Katy Nelson- powiedziałam. Nagle chłopak z tatuażami i piercingiem przybliżył się do mnie i szepnął.
- A ja Harry. Harry Styles.- Kiedy poczułam jego oddech na mojej szyi przeszły mnie dreszcze. Szybko wyrwałam się z jego uścisku i odeszłam kawałek dalej. Nagle ten idiota zaczął drzeć się na cały korytarz.
-Uwaga! Uwaga! Katy. Ta Katy- wskazał palcem na mnie- Katy Nelson jest moja.! Nikt nie ma prawa jej dotknąć. Wszyscy słyszeli!?- na jego pytanie ludzie na korytarzu zaczęli mu przytakiwać.
-Jaka twoja!? Nie jestem twoja! Jestem sama i nikt nie może za mnie decydować- wykrzyczałam mu w twarz. Na co on zareagował silnym uściskiem na moje nadgarstki.- Debilu to boli! Puść mnie idioto! Czy ty mnie kurwa nie rozumiesz!? Puść!!- dopiero po jakimś czasie Harry puścił moje nadgarstki, które już były sine, od silnego uścisku tego idioty.
- Jesteś moja rozumiesz!?- wykrzyczał i kiwnął ręką do chłopaków przy szafkach, którzy wyglądali dokładnie jak on. Było czuć od niego papierosy i alkohol. Do tego te tatuaże i kolczyki. Za grosz mózgu w tej pustej bani. Jego kumple pewnie są tacy sami. Po chwili patrzenia się na mnie odszedł wraz z kumplami. Nie widziałam go do końca dnia, ale dowiedziałam się o nim wielu ciekawych rzeczy (...)
I jak wam się podoba pierwszy rozdział? Mam nadzieję, że będzie sporo komentarzy :**
Czytasz = Komentujesz!
Podoba ci się = Polecasz znajomym ;**
/Lux
